‘Baanlichaam spoor loopt tegen de grens aan van wat mogelijk is’
De komende jaren zal er in Nederland vaker, sneller en bovendien met zwaardere treinen gereden worden. Het spoor in Nederland is veelal op een relatief slappe bodem aangelegd, waardoor het belangrijk is om inzicht te krijgen in de reactie van het zogeheten baanlichaam op de verwachte belasting. Daar doen ProRail, de TU Delft en Deltares de komende jaren naar. Daarvoor wordt onder meer een toetsmethodiek ontwikkeld, zo zeggen de betrokken in de uitzending van SpoorProTV.
Wilt u dit artikel lezen?
Word nu SpoorPro Premium Abonnee en krijg onbeperkt toegang tot vakinformatie over de spoormarkt. Ook krijgt u €100 korting op het SpoorPro Seminar ‘Elektrisch werken aan het spoor’.
Bent u al abonnee?
ProRail heeft in 2016 leergeld betaald, omdat bij de elektrificatie van het baanvak Zwolle – Kampen de ondergrond van het baanlichaam niet is versterkt. Bij proefritten gingen de bovenleidingsmasten verwaarlijk zwaaien en moesten worden vastgezet met bigbags. De provincie Overijssel als opdrachtgever was not amused, omdat de baanvaksnelheid niet verhoogd kon worden naar 140km/h – zoals was afgesproken.
Dat had niks met een verouderde spoorbaan te maken, maar met nulkommanul vakkennis. Zeer verwijtbaar! Dit probleem wordt steeds groter, en wordt niet opgelost met nieuw theoretisch-academisch onderzoek. Het gaat immers om het verdwijnen van oude bestaande kennis.
Er was meer dan genoeg kennis. Denk maar aan eerdere verzwaringen, of aan de 199 km/u proeven op het nog tweesporige Asd-Ut. Ook in Dld is er veel ervaring, denk aan de 230 km/u Ausbaustrecke Hamburg-Berlijn. Het echte punt in NL is dat de vakkennis bij ProRail is verdampt, en bij de IB’s met pensioen is gegaan…